City of Widows: ಕೃಷ್ಣನ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ವಿಧವೆಯರ ವಿಷಾದದ ಕಥೆ; ಇದು ತಿರಸ್ಕೃತ ಮಹಿಳೆಯರ ನಗರ

ಲಖನೌ: ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ವೃಂದಾವನವು (Vrindavan) ಭಗವಾನ್ ಕೃಷ್ಣನ (Lord Krishna) ಪವಿತ್ರ ಭೂಮಿಯಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ದೇವಾಲಯಗಳು (Temples), ಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ, ವೃಂದಾವನದ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ದುಃಖದ ಕಥೆಯೂ ಇದೆ. ‘ವಿಧವೆಯರ ನಗರ’ (City of Widows) ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಈ ಸ್ಥಳವು, ಗಂಡಂದಿರ ಸಾವಿನ ನಂತರ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಸಾವಿರಾರು ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಆಶ್ರಯವಾಗಿದೆ.

ಗಂಡನ ಮರಣದ ನಂತರ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಅನೇಕ ವಿಧವೆಯರು ಭಾರತದಾದ್ಯಂತದಿಂದ ವೃಂದಾವನಕ್ಕೆ ಬಂದು, ತಮ್ಮ ಜೀವನದ ಉಳಿದ ದಿನಗಳನ್ನು ಆಶ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ಬಿಳಿಯ ಸೀರೆ ಧರಿಸಿ, ದೀನತೆಯ ಮುಖದೊಂದಿಗೆ, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಹಣವನ್ನು ಹಿಡಿದು, ಶಾಂತಿಯ ಆಸೆಯೊಂದಿಗೆ ಈ ಪವಿತ್ರ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಜೀವನವನ್ನು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅನೇಕರಿಗೆ ಇದು ಆಶ್ರಯದ ಕೊನೆಯ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದೆ.

ವಿಧವೆಯರು ವೃಂದಾವನಕ್ಕೆ ಏಕೆ ಬರುತ್ತಾರೆ?

16ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ವಿಧವೆಯರು ತೀವ್ರ ಸಾಮಾಜಿಕ ತಿರಸ್ಕಾರವನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಹಿಷ್ಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟು, ಅವರನ್ನು ಭಾರವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ‘ಸತಿ’ ಎಂಬ ಕ್ರೂರ ಸಂಪ್ರದಾಯವಿತ್ತು. ಇದರಲ್ಲಿ ವಿಧವೆಯರು ತಮ್ಮ ಗಂಡನ ಚಿತೆಯಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿ ದಹನವಾಗಬೇಕಿತ್ತು. ಇದನ್ನು 1829ರಲ್ಲಿ ನಿಷೇಧಿಸಲಾಯಿತಾದರೂ, ಆಗಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಒತ್ತಡಗಳಿಂದ ವಿಧವೆಯರಿಗೆ ಜೀವನ ನಡೆಸುವುದೇ ದೊಡ್ಡ ಸವಾಲಾಗಿತ್ತು.

ಬಂಗಾಳದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಗುರು ಚೈತನ್ಯ ಮಹಾಪ್ರಭು ವೃಂದಾವನದೊಂದಿಗೆ ನಿಕಟ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ಈ ಕ್ರೂರ ಸಂಪ್ರದಾಯದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ವಿಧವೆಯರನ್ನು ವೃಂದಾವನಕ್ಕೆ ಕರೆತಂದರೆಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ, ಬಂಗಾಳದಿಂದ ಅನೇಕ ವಿಧವೆಯರು ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಆಸರೆಗಾಗಿ ವೃಂದಾವನವನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಿದರು.

ಆಶ್ರಮದ ಜೀವನ

ವೃಂದಾವನದ ವಿಧವೆಯರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸರ್ಕಾರ, ಖಾಸಗಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಅಥವಾ ಎನ್‌ಜಿಒಗಳಿಂದ ನಡೆಸಲ್ಪಡುವ ಆಶ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ. 60 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಮೀರಾ ಸಹಭಾಗಿನಿ ಆಶ್ರಮದಂತಹ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಅವರ ದಿನಚರಿ ಒಂದು ನಿಗದಿತ ಲಯದಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಬೆಳಗ್ಗೆ 5 ಗಂಟೆಯಿಂದಲೇ ದಿನ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವರು ಯಮುನಾ ನದಿಯ ದಡಕ್ಕೆ ತೆರಳಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ದಿನದ ಮೊದಲ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಸಮರ್ಪಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಮರಳಿದ ನಂತರ, ಭಗವಾನ್ ಕೃಷ್ಣ ಮತ್ತು ರಾಧೆಯರಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿತವಾದ ಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹಾಡುತ್ತಾರೆ.

ಬೆಳಗಿನ ಪೂಜೆಯ ನಂತರ, ಮಹಿಳೆಯರು ಸಣ್ಣ ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಊಟವನ್ನು ತಯಾರಿಸಿ, ಒಟ್ಟಿಗೆ ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಧಾರ್ಮಿಕ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಭಜನೆಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ. ಭಕ್ತಿಯೇ ಅವರ ದೊಡ್ಡ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ. ಈ ಆಶ್ರಮಗಳು ವಿಧವೆಯರಿಗೆ ಕೇವಲ ಆಶ್ರಯವನ್ನಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಸಮುದಾಯದ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಕೂಡ ಒದಗಿಸುತ್ತವೆ.

ಸಾಮಾಜಿಕ ಸವಾಲುಗಳು

ವೃಂದಾವನದಲ್ಲಿ ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಕಳೆದರೂ, ಕುಟುಂಬದಿಂದ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ದುಃಖವು ಈ ವಿಧವೆಯರನ್ನು ಕಾಡುತ್ತದೆ. ಕೆಲವರು 30 ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಇಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಜೀವನೋಪಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ. ಇದರಿಂದ ಸಣ್ಣ ಮೊತ್ತದ ಆದಾಯವನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ವಿಧವೆಯನ್ನು ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ದುರದೃಷ್ಟವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸತಿ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು 1829ರಲ್ಲಿ ನಿಷೇಧಿಸಿದರೂ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ, ವಿಧವೆಯರ ಬಗೆಗಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಲ್ಲಿ ಗಣನೀಯ ಬದಲಾವಣೆಯಾಗಿಲ್ಲ.

ಈ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಓದಿ: Dharmasthala: ಧರ್ಮಸ್ಥಳ ಪ್ರಕರಣ; ಫಸ್ಟ್ ಸ್ಪಾಟ್‌ನಲ್ಲಿ ದೊರೆತ ಎಟಿಎಂ ಗುರುತು ಪತ್ತೆ; ಆತ ಸಾವನಪ್ಪಿದ್ದು ಜಾಂಡಿಸ್‌ನಿಂದ ಎಂದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು

ಬದಲಾವಣೆಯ ಹಂತದಲ್ಲಿ

ಆದರೂ ಕೆಲವು ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಆರಂಭವಾಗಿವೆ. ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ, ಸುಲಭ್ ಇಂಟರ್‌ನ್ಯಾಷನಲ್‌ನಂತಹ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ವಿಧವೆಯರಿಗೆ ಆರ್ಥಿಕ ಸಹಾಯವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತಿವೆ ಮತ್ತು ದೇಶಾದ್ಯಂತ ವಿವಿಧ ಯೋಜನೆಗಳ ಮೂಲಕ ಜಾಗೃತಿಯನ್ನು ಮೂಡಿಸುತ್ತಿವೆ. ಈ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ವಿಧವೆಯರ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಘನತೆಯನ್ನು ಮರಳಿ ತರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಕೆಲವು ಆಶ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಆರೋಗ್ಯ ಸೌಲಭ್ಯಗಳು, ಶಿಕ್ಷಣ, ಮತ್ತು ಕೌಶಲ್ಯ ತರಬೇತಿಯನ್ನು ಒದಗಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದರಿಂದ ವಿಧವೆಯರು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸ್ವಾವಲಂಬಿ ಜೀವನವನ್ನು ನಡೆಸಬಹುದು.

ವೃಂದಾವನದ ವಿಧವೆಯರ ಕಥೆಯು ಕೇವಲ ದುಃಖದ ಕಥೆಯಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಅವರ ಶಕ್ತಿ, ಭಕ್ತಿ, ಮತ್ತು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರಿಯುವ ಸ್ಥೈರ್ಯದ ಕಥೆಯೂ ಹೌದು. ಈ ಮಹಿಳೆಯರು, ತಮ್ಮ ಕಷ್ಟಗಳ ಹೊರೆಯನ್ನು ಭಕ್ತಿಯ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಎದುರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಸಮಾಜವು ಇವರಿಗೆ ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯವನ್ನು ಒದಗಿಸಬೇಕಾದ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆ.