Roopa Gururaj Column: ಪಾರಿವಾಳಕ್ಕಾಗಿ ಜೀವವನ್ನೇ ಒತ್ತೆಯಿಟ್ಟ ಮೇಘರಥ

ಒಂದೊಳ್ಳೆ ಮಾತು

rgururaj628@gmail.com

ಶಾಂತಿನಾಥ ಹಿಂದಿನ ಅವತಾರದಲ್ಲಿ ಮಹಾವಿದೇಹ ಪ್ರದೇಶದ ಪುಂಡರೀಕಗಿರಿ ಪಟ್ಟಣದ ರಾಜ ಧನರಥನ ಮಗ ಮೇಘರಥನಾಗಿ ಜನಿಸಿದ್ದನು. ರಾಜ ಧನರಥನು ತನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ಸಿಂಹಾಸನವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ತಪಸ್ವಿಯಾದನು. ಮೇಘರಥನು ಧರ್ಮಪರಿಪಾಲಕನಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಬಹಳ ಕರುಣಾಮಯಿ. ಪ್ರಜೆಗಳಿಗಾಗಿ ಮಿಡಿಯುವ ಮನಸ್ಸು ಅವನದು.

ಒಂದು ದಿನ ಭಯದಿಂದ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದ ಪಾರಿವಾಳದೊಂದು ಅವನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಮಾನವ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ, ಓ ರಾಜ, ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು! ನನಗೆ ಆಶ್ರಯ ನೀಡು; ನನ್ನನ್ನು ನಿನ್ನ ರಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊ! ಎಂದು ಅಂಗಲಾಚಿತು.

ರಾಜ ಅದರ ತಲೆಸವರಿ ಅಭಯವನಿತ್ತನು. ಆ ಪಾರಿವಾಳವನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಬಂದ ಗಿಡುಗ ವೊಂದು ಮಾನವ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ, ಓ ರಾಜ! ಈ ಪಾರಿವಾಳ ನನ್ನ ಆಹಾರ, ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು ಎಂದು ಗುಡುಗಿತು. ರಾಜನು ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಇದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆದಿದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಅದನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದೇನೆ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: Roopa Gururaj Column: ತುಳಿಯುವವರು ಸಾವಿರ ಮೇಲೆತ್ತುವನು ಒಬ್ಬನೇ !

ನೀನು ಬಯಸುವ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಆಹಾರವನ್ನು ನಾನು ನಿನಗೆ ನೀಡುತ್ತೇನೆ; ಮತ್ತೊಂದು ಪಕ್ಷಿಯನ್ನು ಕೊಂದು ತಿನ್ನುವುದು ಅನ್ಯಾಯವಲ್ಲವೇ? ಎಂದನು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ನಕ್ಕ ಗಿಡುಗ, ಭಗವಂತ ನನ್ನನ್ನು ಮಾಡಿರುವುದೇ ಹೀಗೆ. ಇದು ಪ್ರಕೃತಿ ನಿಯಮ. ನೀನು ಅದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ವರ್ತಿಸುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಆಹಾರ ನೀನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳಲಾಗದು ಎಂದಿತು.

ನಾನು ಆಹಾರವಿಲ್ಲದೆ ಸತ್ತರೆ ಆ ಪಾಪ ನಿನ್ನನ್ನು ಸುತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಎಂದಿತು. ಗಿಡುಗ ಮಣಿಯ ದಿದ್ದಾಗ, ಮೇಘರಥ ಕೊನೆಗೆ, ಓ ಗಿಡುಗ! ನಾನು ಇರುವವರೆಗೂ, ನೀನು ಸಾಯಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಪುಟ್ಟ ಪಾರಿವಾಳದ ತೂಕಕ್ಕೆ ಸಮನಾದ ಮಾಂಸವನ್ನು ನನ್ನ ದೇಹದಿಂದ ಕತ್ತರಿಸಿ ನಿನಗೆ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ನೀನು ತಿನ್ನುವ ನಿನ್ನ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಯಾವುದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ನನ್ನ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆದಿರುವ ಪಕ್ಷಿಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ನಾನು ನಿನಗೆ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದನು.

ಈ ಪ್ರಸ್ತಾಪಕ್ಕೆ ಗಿಡುಗ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ರಾಜನು ಪಾರಿವಾಳವನ್ನು ಒಂದು ತಕ್ಕಡಿಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿ, ಇನ್ನೊಂದರಲ್ಲಿ ತನ್ನ ದೇಹದಿಂದ ಕತ್ತರಿಸಿದ ಮಾಂಸದ ತುಂಡುಗಳನ್ನು ಹಾಕಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಎಲ್ಲರೂ ದುಃಖದಿಂದ ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕಲಾರಂಭಿಸಿದರು.

ಎಷ್ಟು ಮಾಂಸ ಹಾಕಿದರು ಪಾರಿವಾಳದ ಸಮಕ್ಕೆ ತೂಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲರೂ ಕೇವಲ ಪಾರಿವಾಳಕ್ಕಾಗಿ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಜೀವವನ್ನು ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಬೇಡ ಎಂದು ಅವರು ರಾಜನನ್ನು ಕೇಳಿ ಕೊಂಡರು ಆದರೆ ರಾಜ ನಿರಾಕರಿಸಿದನು. ಗಿಡುಗವನ್ನು ಸಹ ಕ್ಷಮಿಸುವಂತೆ ಕೇಳಲಾಯಿತು ಆದರೆ ಅದು ಕೂಡ ನಿರಾಕರಿಸಿತು.

ಕೊನೆಗೆ, ಮಾಂಸದ ತುಂಡುಗಳು ಸಾಕಾಗದಿದ್ದಾಗ, ರಾಜನು ತನ್ನ ಆಸನದಿಂದ ಎದ್ದು ತಕ್ಕಡಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತನು. ರಾಜನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ ಈ ಉಚ್ಚ ಕರುಣೆ ಮತ್ತು ಶೌರ್ಯಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲರೂ ಮೂಕ ವಿಸ್ಮಿತರಾದರು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ, ದೈವಿಕ ಬೆಳಕಿನ ಮಿಂಚು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು, ದೈವಿಕ ಕಳೆಯುಳ್ಳ ದೇವತೆ ಒಬ್ಬ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾದನು.

ಪಾರಿವಾಳ ಮತ್ತು ಗಿಡುಗ ಕಣ್ಮರೆಯಾದವು. ದೇವತೆ ರಾಜನನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ, ಮಹಾರಾಜ! ದೇವತೆಗಳ ರಾಜನು ತನ್ನ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಕರುಣೆ ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಹೊಗಳುತ್ತಿದ್ದನು. ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ ನಿನ್ನನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ಬಂದೆ. ಇದೆಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ಸೃಷ್ಟಿ ಎಂದನು. ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ರಾಜ ಮೊದಲಿನಂತಾದ. ಶೌರ್ಯ ಮತ್ತು ಕರುಣೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತು ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲಾ, ರಾಜ ಮೇಘರಥನ ಹೆಸರನ್ನು ಗೌರವದಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ರಾಜ ಮೇಘರಥನ ಅಸಾಮಾನ್ಯ ಕರುಣೆ ಮತ್ತು ದೃಢಸಂಕಲ್ಪವು ದೇವತೆಗಳೂ ಅವನಿಗೆ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ನಮಸ್ಕರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿತು.

ನಾವು ನಂಬಿದ ತತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ದೊಡ್ಡ ತ್ಯಾಗವನ್ನೇ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಮಾತು ಮತ್ತು ಕೃತಿಗಳು ಬೇರೆಯಾದಾಗ, ಅಲ್ಲಿ ಗೌರವ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಾವು ಮಾತನಾಡುವಂತೆಯೇ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೋ ಅಂದು ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲೂ ದೊಡ್ಡವರಾಗುತ್ತೇವೆ.