Dr Niranjan Pujara Column: ಉಚಿತ ಭಾಗ್ಯಗಳ ಹಿಂದೆ ಅಡಗಿರುವ ಆರ್ಥಿಕ ಅಪಾಯ

ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ

ಡಾ.ನಿರಂಜನ ಪೂಜಾರ

ಜನರನ್ನು ಅವಲಂಬಿತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ, ಉತ್ಪಾದನೆಯನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡಿ, ರಾಜ್ಯ ಗಳನ್ನು ಸಾಲದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸಿ, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಜಾಗತಿಕ ಹಣಕಾಸು ಶಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು ಸಮಾಜ ವಾದದ ನಿಖರ ರಾಜಕೀಯ ಮಾದರಿ. ಸಮಾಜವಾದ ಕಲ್ಯಾಣವಲ್ಲ, ಪ್ರಗತಿಯಲ್ಲ; ಇದು ನಿಧಾನಗತಿಯ ನಾಗರಿಕತೆಯ ಹತ್ಯೆ.

ಸಮಾಜವಾದವು ಒಂದು ಕಲ್ಯಾಣ ಚಿಂತನೆಯಲ್ಲ, ಅದು ಕರುಣೆ ಅಥವಾ ಉಚಿತ ಮುಖವಾಡದ ಹಿಂದೆ ಅಡಗಿರುವ ರಾಷ್ಟ್ರವಿರೋಧಿ ಅಸ್ತ್ರ. ಇದು ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ಹೊರಗಿನ ದಾಳಿಗಳಿಂದಲ್ಲ, ಒಳಗೆ ಹುದುಗಿರುವ ಆರ್ಥಿಕ ಟೈಮ್-ಬಾಂಬ್‌ನಿಂದ ನಾಶ ಪಡಿಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ. ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವುದು ಸರ್ವಾಧಿಕಾರದಿಂದಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಸಿಹಿಯಾದ ವಿಷದಂತೆ ನೀಡಲ್ಪಡುವ ‘ಉಚಿತ ಯೋಜನೆ’ಗಳ ಮೂಲಕ.

ಸಾಮೂಹಿಕ ಮನೋದೌರ್ಬಲ್ಯವನ್ನು ಕಾರ್ಲ್‌ಮಾರ್ಕ್ಸ್‌ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರಿತಿದ್ದ. ಜನರು ಭಯಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಆಸೆಗೆ ದಾಸರಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಸತ್ಯವನ್ನು ಆತ ಜಗತ್ತಿಗೆ ತೋರಿಸಿದ. ಸಮಾಜವಾದವು ಕ್ರಾಂತಿಗಳ ಮೂಲಕ ದೇಶಗಳನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಲಿಲ್ಲ; ಬದಲಿಗೆ ಬಜೆಟ್, ತೆರಿಗೆ ಹಣದ ವಿತರಣೆ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ನಿಯಂತ್ರಣದ ಮೂಲಕ ದೇಶಗಳನ್ನು ಅದು ಕಬಳಿಸುತ್ತದೆ.

ಆಲ್ಬರ್ಟ್ ಐನ್‌ಸ್ಟೈನ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಅನೇಕ ಚಿಂತಕರು ಸಮಾಜವಾದವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿದ್ದು ಅದು ಜನರಿಗೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ನೀಡುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಅದು ರಾಷ್ಟ್ರದ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಆರ್ಥಿಕ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಮೌನವಾಗಿ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸು‌ ತ್ತದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣದಿಂದ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ:Srivathsa Joshi Column: ಅವಭೃತವೆಂದರೆ ದೇವರ ವಾರ್ಷಿಕ ಗ್ರಾಮಭೇಟಿಯೂ ಹೌದು

ಸಮಾಜವಾದದ ಮೂಲ ಉದ್ದೇಶವೇ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಸರಕಾರದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತ ರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದು. ಒಮ್ಮೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕರು ಸೌಲಭ್ಯಗಳಿಗಾಗಿ ಸರಕಾರದತ್ತ ಕೈ ಚಾಚಿ ದರೆ, ಆ ಸರಕಾರವು ತನ್ನ ಖರ್ಚುಗಳನ್ನು ಭರಿಸಲು ಜಾಗತಿಕ ಹಣಕಾಸುದಾರರ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗುತ್ತದೆ. ಆಗ ಜಾಗತಿಕ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು, ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಬಾಂಡ್ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳು ಮತ್ತು ವಿದೇಶಿ ಬಂಡವಾಳ ಜಾಲಗಳು ಸಾಲವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿ ಸುತ್ತವೆ.

ಹೀಗೆ ಸಾಲವೆಂಬುದು ಆಧುನಿಕ ಗುಲಾಮಗಿರಿಯ ಹೊಸ ಸರಪಳಿಯಾಗಿದೆ. ಇಂದು ಜಗತ್ತಿನ ಪ್ರಮುಖ ಆರ್ಥಿಕತೆಗಳು ಸಾಲದ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ನರಳುತ್ತಿವೆ. ಅಮೆರಿಕಾದ ಒಟ್ಟು ಜಿಡಿಪಿಯ ಸಾಲವು 34 ಟ್ರಿಲಿಯನ್ ದಾಟಿದೆ. ಜಪಾನ್‌ನ ಸಾಲ-ಜಿಡಿಪಿ ಅನುಪಾತವು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಧಿಕ ಅಂದರೆ ಸುಮಾರು ಶೇ.260ರಷ್ಟು. ಚೀನಾ 14 ಟ್ರಿಲಿಯನ್ ಅಧಿಕೃತ ಮತ್ತು ಅಘೋಷಿತ ಸಾಲದಲ್ಲಿದೆ.

ಜರ್ಮನಿ ಸುಮಾರು ೩ ಟ್ರಿಲಿಯನ್ ಸಾಲದ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದೆ. ಭಾರತದತ್ತ ಬಂದರೆ, ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರಗಳ ಒಟ್ಟು ಸಾಲವು ಈಗ 200 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರು.ಗಳ ಗಡಿಯನ್ನು ದಾಟಿದೆ. ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಭಾರತೀಯ ಸರಕಾರಗಳು ಸುಮಾರು 10-11 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರು. ಹಣ ವನ್ನು ಕೇವಲ ಹಳೆಯ ಸಾಲಗಳ ಬಡ್ಡಿ ಪಾವತಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಖರ್ಚು ಮಾಡುತ್ತಿವೆ.

ಇದು ಪ್ರಗತಿಯಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಕೇವಲ ಹಣಕಾಸಿನ ಉಸಿರುಗಟ್ಟುವಿಕೆ. ನಾವು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಬದಲು, ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಕದಿಯುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಈ ಉಚಿತ ವಿತರಣೆಯನ್ನು ಧರ್ಮಕಾರ್ಯವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಇದು ಧರ್ಮವಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಕರುಣೆಯ ಮುಖವಾಡದಲ್ಲಿರುವ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹತ್ಯೆ.

ಆರ್ಥಿಕ ವಿಘಟನೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿರುವ ಉಚಿತ ರಾಜಕಾರಣ ಭಾರತವು ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಯನ್ನು ಮತ್ತು ಕ್ರೂರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿ ತನ್ನ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿ ಕೊಂಡಿದೆ; ಕಾರಣ ನಾವು ಶ್ರಮ, ಶಿಸ್ತು ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ಬೇರುಗಳಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ನೆಲೆಸಿzವು. ಆದರೆ ಇಂದು ನಾವು ಯುದ್ಧದಿಂದಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಆಂತರಿಕ ಉಚಿತ ರಾಜಕಾರಣದಿಂದ ನರಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.

ನಮ್ಮ ಬಜೆಟ್‌ಗಳೇ ನಮ್ಮ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಇರಿಯುತ್ತಿವೆ. ‘ಉಚಿತಗಳ ವಿಕೃತಿ’ಯು ಆರ್ಥಿಕ ಚಿಂತನೆ ಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಬಳಿಸಿದೆ. ಈಗ ಚುನಾವಣೆಗಳು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಕುರಿತಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ; ಎಷ್ಟು ಉಚಿತ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ವಿತರಿಸಬಹುದು ಎಂಬುದರ ಮೇಲೆ ನಡೆಯು ತ್ತಿವೆ.

ಇದು ಆಡಳಿತವಲ್ಲ, ಮತಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸುವ ತಂತ್ರ. ಕರ್ನಾಟಕವು ಇದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಷ್ಟ ನಿದರ್ಶನ. 2023ರ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಚಾರವು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಬದಲಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಾಗಿ ಐದು ಗ್ಯಾರಂಟಿಗಳ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿತ್ತು: ಗೃಹಲಕ್ಷ್ಮಿ, ಗೃಹಜ್ಯೋತಿ, ಶಕ್ತಿ, ಅನ್ನಭಾಗ್ಯ ಮತ್ತು ಯುವನಿಧಿ. ಈ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ವಾರ್ಷಿಕವಾಗಿ 50000-60000 ಕೋಟಿ ರು.ಗಳಷ್ಟು ಭಾರಿ ವೆಚ್ಚ ತಗುಲುತ್ತಿದೆ.

ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕಂದಾಯ ಹೆಚ್ಚುವರಿ (revenue surplus) ಹೊಂದಿದ್ದ ಕರ್ನಾಟಕವು ಈಗ ಉಚಿತ ಬಸ್ ಪ್ರಯಾಣ ಮತ್ತು ಮಾಸಿಕ ಭತ್ಯೆಗಳಿಗಾಗಿ ಸಾಲ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಮೂಲ ಸೌಕರ್ಯ, ರಸ್ತೆ, ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳಂಥ ಬಂಡವಾಳ ವೆಚ್ಚದ ಹಣವು ಈ ಉಚಿತ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ಹರಿದುಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಇದು ರಾಜ್ಯದ ಆರ್ಥಿಕತೆಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬುಡಮೇಲು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ.

ದೆಹಲಿಯಲ್ಲೂ ಇದೇ ರೋಗ ಆವರಿಸಿ ಅರವಿಂದ ಕೇಜ್ರಿವಾಲ್ ಅವರ ಸಮಾಜವಾದ ಮತ್ತು ಜನಪ್ರಿಯತೆಯ ರಾಜಕಾರಣದ ಉಚಿತ ವಿದ್ಯುತ್, ಉಚಿತ ನೀರು, ಉಚಿತ ಬಸ್ ಪ್ರಯಾಣಗಳು ಯಾವುದೇ ಶಾಶ್ವತ ಸಂಪತ್ತನ್ಮನು ಸೃಷ್ಟಿಸದೇ ದೆಹಲಿಯ ಸಾಲವು 29000 ಕೋಟಿಗಳಿಂದ 70000 ಕೋಟಿ ರು.ಗಳವರೆಗೆ ಏರಿತ್ತು. ದೆಹಲಿ ಯಾವುದೇ ಕೃಷಿ ಅಥವಾ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ವಿತರಣೆಯಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕದಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹೀಗೆ ರಾಜಧಾನಿಯನ್ನು ನಿಧಾನಗತಿಯಲ್ಲಿ ದಿವಾಳಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು.

ದುಃಖದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ, ಭಾರತೀಯ ಜನತಾ ಪಕ್ಷವೂ ಇದೇ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ‘ಲಾಡ್ಲಿ ಬೆಹನ್’ ಯೋಜನೆಯು ವಾರ್ಷಿಕವಾಗಿ ಸುಮಾರು 15000 ಕೋಟಿ ರು. ವೆಚ್ಚವನ್ನು ತರುತ್ತಿದೆ, ಕೇಂದ್ರದ ಅನೇಕ ಯೋಜನೆಗಳು ಸಮಾಜವಾದಿ ಚಿಂತನೆಯಿಂದ ಪ್ರೇರಣೆಗೊಂಡಿವೆ.

ಇದು ಅಪಾಯಕಾರಿ ನಡೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಬಿಜೆಪಿ ಮೂಲತಃ ಉದ್ಯಮಶೀಲತೆ ಮತ್ತು ಉತ್ಪಾದಕತೆಯನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುವ ಪಕ್ಷ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಈಗ ಅದು ಕೂಡ ನಗದು ವಿತರಣೆಯತ್ತ ಆಕರ್ಷಿತವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಬಿಜೆಪಿ ನಗದು ಹಸ್ತಾಂತರದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ೨.೦ ಆದರೆ, ವಿಕಸಿತ ಭಾರತದ ಸಂಕಲ್ಪಕ್ಕೆ ಅರ್ಥವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ರಾಷ್ಟ್ರವು ತನ್ನ ಒಂದು ಆರ್ಥಿಕ ಸುಧಾರಣೆಯ ಬುನಾದಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ತೆಲಂಗಾಣವೂ ಅದೇ ಸಮಾಜವಾದಿ ವ್ಯಸನಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ‘ರೈತ ಬಂಧು’ ಯೋಜನೆ ಬೇಷರತ್ ನಗದು ವರ್ಗಾವಣೆಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಕೃಷಿಗೆ ಉಚಿತ ವಿದ್ಯುತ್, ನಿರಂತರ ಸಾಲ ಮನ್ನಾದ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ರಾಜ್ಯದ ಸಾಲವು 2018ರ ನಂತರ ಭಾರಿ ಏರಿಕೆ ಕಂಡಿದೆ. ರಾಜ್ಯದ ಸಾಲ-ಜಿಡಿಪಿ ಅನುಪಾತವು ಈಗ ಶೇ.40ರ ಗಡಿ ದಾಟಿದೆ.

ಕೇರಳವು ಭಾರತದ ಅತ್ಯಂತ ಸಮಾಜವಾದಿ ಹಾಗೂ ಉಚಿತ-ಆಶ್ರಿತ ರಾಜ್ಯ. ಕಮ್ಯುನಿ ಪಕ್ಷವು ಸ್ಕ್ಯಾಂಡಿನೇವಿಯನ್ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿತು, ಆದರೆ ಉತ್ಪಾದನಾ ಶಕ್ತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನ ಹರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಧಿಕ ಪಿಂಚಣಿ ಮತ್ತು ಉಚಿತ ಪ್ರಯೋಜನಗಳಿವೆ, ಆದರೆ ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಉತ್ಪಾದಕ ನೆಲೆ ಇದೆ. ಕೇರಳೀಯರು ಗಲ್ಫ್‌ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ದುಡಿದು ಕಳುಹಿಸುವ ವಿದೇಶಿ ಹಣವೇ ರಾಜ್ಯದ ಆಮ್ಲಜನಕ. ಇದು ಆರ್ಥಿಕತೆಯಲ್ಲ ಕೇವಲ ಬಾಹ್ಯ ಜೀವಬೆಂಬಲ ವ್ಯವಸ್ಥೆ.

ಬಿಹಾರ: ಮುಂದಿನ ಆರ್ಥಿಕ ದುರಂತದ ಮುನ್ಸೂಚನೆ ಬಿಹಾರ ರಾಜ್ಯವು ಈಗ ಅತ್ಯಂತ ಅಪಾಯದ ವಲಯದಲ್ಲಿದೆ. ಬಿಹಾರವು ಈಗಾಗಲೇ 4.06 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರು. ಸಾಲದ ಹೊರೆ ಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದೆ. ಆದರೂ, 2025ರ ವಿಧಾನಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಯನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಟ್ಟು ಕೊಂಡು, ಆಡಳಿತಾರೂಢ ಎನ್‌ಡಿಎ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಪಕ್ಷದ ‘ಇಂಡಿ’ ಮೈತ್ರಿಕೂಟಗಳು ಒಟ್ಟಾಗಿ 33000 ಕೋಟಿ ರು. ಮೌಲ್ಯದ ಉಚಿತ ಯೋಜನೆಗಳ ಭರವಸೆ ನೀಡುತ್ತಿವೆ.

ಇದು ಸತ್ತುಹೋಗುತ್ತಿರುವ ರೋಗಿಗೆ ಮಾದಕವಸ್ತು ನೀಡಿದಂತೆ. ಬಿಹಾರವು ದೇಶದ ಪ್ರಮುಖ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಬಂಡವಾಳ ವೆಚ್ಚದ ಅನುಪಾತವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ (ಕೇವಲ ಶೇ.13.7). ಇದನ್ನು ಒಡಿಶಾ (ಶೇ. 24.4), ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶ (ಶೇ.22) ಮತ್ತು ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ (ಶೇ.21.8) ಗಳೊಂದಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ಬಿಹಾರವು ಭವಿಷ್ಯದ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ, ಕೇವಲ ವಿತರಿಸುತ್ತಿದೆ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಸ್ಪಷ್ಟ ವಾಗುತ್ತದೆ.

ಅತ್ಯಂತ ಚಿಂತಾಜನಕ ಅಂಶವೆಂದರೆ, ಬಿಹಾರವು ತನ್ನ ತೆರಿಗೆಯ ಮೂಲಕ ಕೇವಲ ಶೇ.23ರಷ್ಟು ಆದಾಯವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ; ಉಳಿದ ಶೇ.70ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹಣವು ಕೇಂದ್ರ ದಿಂದ ತೆರಿಗೆ ಪಾಲು ಮತ್ತು ಅನುದಾನಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಬಿಹಾರವು ಸಂಪೂರ್ಣ ವಾಗಿ ಕೇಂದ್ರದ ಸಾಲದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ. ಆದರೂ, ಎರಡೂ ಮೈತ್ರಿಕೂಟಗಳು ಕೇವಲ ಚುನಾವಣಾ ಗೆಲುವಿಗಾಗಿ ಬಿಹಾರವನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಅವಲಂಬ ನೆಗೆ ತಳ್ಳುತ್ತಿವೆ.

ಇದು ಕಲ್ಯಾಣ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಲ್ಲ- ಇಂದಿನ ಚುನಾವಣಾ ಗೆಲುವಿಗಾಗಿ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆ ಯನ್ನು ಬಲಿ ಕೊಡಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಹಣಕಾಸಿನ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ.

ಇದು ಸಮಾಜವಾದದ ನಿಖರ ರಾಜಕೀಯ ಮಾದರಿ: ಜನರನ್ನು ಅವಲಂಬಿತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ, ಉತ್ಪಾದನೆಯನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡಿ, ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಸಾಲದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸಿ, ಅಂತಿಮ ವಾಗಿ ಜಾಗತಿಕ ಹಣಕಾಸು ಶಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಶ್ರಮ ಮತ್ತು ಯಜ್ಞಸಿದ್ಧಾಂತದ ಕೊಲೆ

ಸನಾತನ ಧರ್ಮದ ಮೂಲ ಸಿದ್ಧಾಂತ ‘ಯಜ್ಞ’, ಅಂದರೆ ಬಳಕೆಗೆ ಮೊದಲು ಶ್ರಮ. ಉತ್ಪಾ ದಕರು ಇರುವಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾಳೆ. ಆದರೆ ಸಮಾಜವಾದವು ಈ ಸಿದ್ಧಾಂತ ವನ್ನು ತಲೆಕೆಳಗು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಶ್ರಮ ಇಲ್ಲದ ಬಳಕೆ, ಪ್ರಯತ್ನವಿಲ್ಲದ ಹಕ್ಕು, ಉಚಿತ ಗ್ಯಾರಂಟಿಗಳು ಮೊದಲು ಶ್ರಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ನಾಶಮಾಡುತ್ತವೆ, ನಂತರ ಆರ್ಥಿಕತೆ ಯನ್ನು, ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವವನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಪ್ರಜೆಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಹಾರದ ‘ಹಕ್ಕು’ ಬೇಕು, ‘ಶ್ರಮ’ ಬೇಡ ಎಂಬ ಮನೋಭಾವವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ.

ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳು ಹೀಗೆ ಗುಲಾಮರಾಗಿ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ ಉದಾರಣೆಗಳು ಅನೇಕ. ಭಾರತವು ಈ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಹೀಗೇ ಮುಂದುವರಿಸಿದರೆ, ಸಾಲದ ಒತ್ತಡ ಸೋಟಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ರುಪಾಯಿ ದುರ್ಬಲಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಾಲದಾತರು ನಮ್ಮ ನೀತಿಗಳನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಿಸಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ರಾಜ್ಯಗಳು ಸಾಲ ಮರುಪಾವತಿಗೆ ವಿಫಲವಾಗಿ ದಿವಾಳಿಯಾಗಲೂಬಹುದು. ಆಗ ಯಾವ ಯುದ್ಧಗಳಿಲ್ಲದೆ ದೇಶ ಶರಣಾಗತಿಗೆ ಒಡ್ಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಅಂತಿಮ ಸಂದೇಶ

ಸಮಾಜವಾದ ಕಲ್ಯಾಣವಲ್ಲ, ಪ್ರಗತಿಯಲ್ಲ; ಇದು ನಿಧಾನಗತಿಯ ನಾಗರಿಕತೆಯ ಹತ್ಯೆ. ಸಾಲ ಸಹಾಯಕ ಹಸ್ತವಲ್ಲ; ಅದು ಟೈಮ್-ಬಾಂಬ್. ಇಂದು ಭಾರತವು ಸಮಾಜವಾದ ವನ್ನು ಕೊಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾಳೆ ಸಮಾಜವಾದವು ಭಾರತದ ಸಾರ್ವಭೌಮವನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತದೆ.‌

(ಲೇಖಕರು ಕೇಂದ್ರೀಯ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರು)